Τα άγρια μύρτιλα (bilberries, Vaccinium myrtillus L.) ανήκουν στο ίδιο γένος με τα καλλιεργημένα μύρτιλα (blueberries) και τα κράνμπερι. Παρόλο που έχουν σχεδόν την ίδια όψη με τα καλλιεργημένα, τα άγρια μύρτιλλα είναι πολύ πιο πλούσια σε οξειδωτικά στοιχεία. Περιέχουν διάφορες φαινολικές ενώσεις, όπως τις φλαβονόλες κουερσετίνη και κατεχίνες, τανίνες, ελλαγκιτανίνες, και φαινολικά οξέα.

Κυρίως όμως αποτελούν μια από τις πιο πλούσιες πηγές ανθοκυανίνων, σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα από τα καλλιεργημένα μύρτιλλα αλλά και από άλλα μούρα όπως οι φράουλες, τα κράνμπερι, τα σμέουρα, οι καρποί κουφοξυλιάς (elderberry) και τα ξινά κεράσια.

Οι ανθοκυανίνες είναι πολυφαινολικές ουσίες που δίνουν στα άγρια μύρτιλα και άλλα παρόμοια φρούτα και λαχανικά, το έντονο κόκκινο, μπλε και μαύρο χρώμα τους και τις εξαιρετικές αντιοξειδωτικές, αντιγηραντικές και άλλες σημαντικές ιδιότητες τους για την υγεία.

Μεταξύ άλλων, τα άγρια μύρτιλα βελτιώνουν την όραση, μειώνουν τις φλεγμονές, προστατεύουν το καρδιαγγειακό σύστημα και αποτρέπουν τον καρκίνο, τον διαβήτη, την γεροντική άνοια και άλλες ασθένειες που συνοδεύουν την γήρανση. Ερευνητές ανακάλυψαν ότι η κατανάλωση ενός φλυτζανιού μύρτιλα (περίπου 150γραμμάρια) την ημέρα μειώνει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας κατά 15%

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι θεραπευτικές ιδιότητες των ανθοκυανίνων που περιέχουν τα άγρια μύρτιλα επεκτείνονται πέραν των αντιοξειδωτικών ιδιοτήτων τους για να συμπεριλάβουν επίδραση στην έκφραση των γονιδίων (Επιγενετική), στην επιδιόρθωση του DNA, καθώς και αντικαρκινικά, και αντιμικροβιακά αποτελέσματα

Η περιεκτικότητα των φρέσκων άγριων μύρτιλων σε ανθοκυανίνες κυμαίνεται γύρω στα 300-700 mg ανά100g. Επιπλέον 100 γρ. άγρια μύρτιλα περιέχουν 3mg κουερσετίνης και 20mg κατεχίνης. Κοινά παρασκευάσματα και εκχυλίσματα μύρτιλων τυποποιούνται συχνά σε περιεκτικότητα ανθοκυνιδίνης 25% (ισοδύναμη με 36% ανθοκυανίνες). Οι συνιστώμενες ημερήσιες δόσεις ποικίλλουν επίσης πολύ, για παράδειγμα, 20-60g αποξηραμένα μύρτιλα και 160-480 mg εκχύλισμα σε σκόνη.

Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο των Wing-kwan et. al. 2011