Ένα πολύ ενδιαφέρον εύρημα για τη σχέση των πικρών τροφών με τη νόσο Covid-19, είχε πρόσφατη έρευνα με 1935 συμμετέχοντες ενήλικες, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Network Open. Σύμφωνα με την έρευνα τα άτομα που δεν ένιωθαν καθόλου την πικρή γεύση, ή είχαν χαμηλή ευαισθησία στις πικρές γεύσεις είχαν σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα να βγούν θετικοί στο τεστ για SARS-CoV-2, να μπουν στο νοσοκομείο, και να έχουν συμπτώματα της ασθένειας για μακρύ χρονικό διάστημα.

Αντίθετα, από τους ασθενείς που μολύνθηκαν με SARS-CoV-2, μόνο ένα μικρό ποσοστό (5.6%) ήταν από αυτούς που είχαν έντονη γεύση των πικρών τροφών. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό δείχνει ότι τα άτομα αυτά έχουν αυξημένη ανοσοποητική προστασία στην συγκεκριμένη ασθένεια. Ας δούμε όμως τι λένε άλλες έρευνες για τους λόγους που κάποιοι έχουν μικρή η μεγάλη ευαισθησία στις πικρές γεύσεις.

Τα γονίδια μας αποφασίζουν για το πως νιώθουμε την πικρή γεύση

Έρευνα του American Heart Association ανακάλυψε ότι το γευστικό γονίδιο TAS2R38, είναι υπεύθυνο για την ευαισθησία μας στην πικρή γεύση. Πιο συγκεκριμμένα, το πόσο έντονα αισθανόμαστε τις πικρές γεύσεις εξαρτάται από το κατά πόσο έχουμε κληρονομήσει ένα ή δύο αντίγραφα μιας παραλλαγής του γονιδίου που ονομάζεταΙ AVI.

Σύμφωνα με την έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο ScienceDaily κάποιοι που βρίσκουν τις πικρές τροφές ‘εξαιρετικά πικρές’ έχουν κληρονομήσει δύο αντίγραφα μιας άλλης παραλλαγής του συγκεκριμένου γονιδίου που ονομάζεται PAV και αυτοί μπορεί να βρούν πολύ πικρά ακόμα και μπρόκολα, τα λαχανάκια Βρυξελλών και το λάχανο (κραμπί). Για κάποιους ακόμα και ο καφές, η μαύρη σοκολάτα και ενίοτε και η μπύρα έχουν δυσάρεστα πικρή γεύση. Οι ερευνητές ερεύνησαν την περίπτωση βελτίωσης της γεύσης με ζάχαρη και αλάτι χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Μπορούμε να αντιστρέψουμε τη κληρονομικότητα εάν οφείλεται σε επιγενετικές τροποποιήσεις

Πρέπει να ξέρουμε ότι κληρονομικές είναι και οι επιγενετικές διαφοροποιήσεις στην έκφραση των γονιδίων οι οποίες είναι αναστρέψιμες με δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής και διατροφής μας. Διαβάστε στο άρθρο μου ‘Γιατί κάποιους δεν τους αγγίζουν οι επιδημίες ή οι πανδημίες’ το κεφάλαιο για την ΜΕΘΥΛΙΩΣΗ για να δείτε πως μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτές τις επιγενετικές τροποποιήσεις και να ‘ανοίξουμε’ ή να ΄κλείσουμε’ γονίδια.

Για παράδειγμα, τρόπος ζωής με στρες μπορεί να προκαλέσει επιγενετικές τροποποιήσεις που κληροδοτούνται από την εγκυμονούσα μητέρα στα τέκνα. Υπάρχει όγκος έρευνας για αυτο το θέμα, αναφέρω εδώ μια έρευνα , όπου σοβαρά επεισόδια στη ζωή της εγκυμονούσας μητέρας που της προκάλεσαν μεγάλο στρες, είχαν επίδραση στις μετέπειτα διατροφικές προτιμήσεις του παιδιού. Όσο μεγαλύτερο το στρες στην εγκυμονούσα μητέρα τόσο λιγότερο υγιεινές οι διατροφικές προτιμήσεις και ιδιαίτερα για ξινές και πικρές τροφές.

Ποιες είναι οι πικρές τροφές

Παρόλα τα πιο πάνω, είτε μας αρέσουν είτε όχι, οι πικρές τροφές είναι πολύ σημαντικές στη υγεία του οργανισμού μας. Η έλλειψη πικρών τροφών στην διατροφή μας αδυνατίζει το πεπτικό μας σύστημα προκαλώντας δυσπεψίες, καούρες, οισοφαγική παλινδρόμηση, φουσκώματα κ.ά. Πολλές πικρές τροφές φάνηκαν από έρευνες να έχουν αντιμυκητιακή, αντισηπτική, και αντικαρκινική δράση.

Δείτε πιο κάτω κάποια παραδείγματα πικρών τροφών που βρίσκουμε συχνά στη καθημερινή διατροφή. Ακόμα και αν είστε από τους τυχερούς της πανδημίας με την έντονη ευαισθησία, είναι καλά να προσπαθείστε να βρείτε εκείνες που έχουν τη λιγότερη δυσάρεστη γεύση για σας.

Υπάρχουν άφθονες πικρές τροφές σε μια ισορροπημένη διατροφή, όπως για παράδειγμα στη δική μας παραδοσιακή Μεσογειακή Διατροφή. Πολλές από αυτές τις τρώμε καθημερινά χωρίς να το ξέρουμε όπως για παράδειγμα ραδίκια, μαρούλι, ρόκα, αγκινάρες, μπρόκολα, λάχανα, γκρέιπφρουτ, λεμόνια, θυμάρι, δενδρολίβανο, δάφνη, μαντζουράνα, μαύρο πιπέρι, τζίντζερ, καφές, κακάο. Άλλες σημαντικές πικρές τροφές είναι τα κουκούτσια από τα βερίκοκκα, τα πικραμύγδαλα, τα μοσχολέμονα (lime), τα κιτρόμηλα (νεράντζια), ο αμάραντος, το κεχρί, το κάρδαμο, η μπύρα.