Ανασκόπηση μετα-ανάλυση 347 ερευνών βρήκε ισχυρή απόδειξη ότι ο ναρκισσιμός είναι ένα σημαντικός παράγοντας επιθετικής συμπεριφοράς και βίας. Ερευνητές ανιχνεύουν σχέση του ναρκισσισμού με το άγχος, την παχυσαρκία και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάϊο στο περιοδικό Psychological Bulletin. και στις επιστημονικές ειδήσεις του διαδικτυακού ScienceDaily, έγινε από επιστήμονες του Ohio State University και aνάλυσε τα δεδομένα 347 ανεξάρτητων ερευνών με σύνολο 123,043 συμμετέχοντες. Τα ευρήματα ήταν πολύ ισχυρά, έγιναν με μεθοδολογική τριγωνοποίηση (triangulation), και έδειξαν σημαντική σχέση του ναρκισσισμού με διαφορετικές μορφές βίας και επιθετικότητας, σε διαφορετικούς τύπους και διαστάσεις ναρκισσισμού και για άνδρες και γυναίκες διαφορετικών ηλικιών από διαφορετικές χώρες.

Όπως ανέμεναν οι ερευνητές, η σχέση μεταξύ ναρκισσισμού και επιθετικότητας ήταν ισχυρότερη κάτω από συνθήκες πρόκλησης, αλλά ήταν ισχυρή ακόμα και χωρίς πρόκληση. Ο ναρκισσισμός φάνηκε να σχετίζεται με όλες τις μορφές επιθετικοτητας που μετρήθηκαν στις μελέτες που ανέλυσαν οι ερευνητές. Αυτές συμπεριλάμβαναν επιθετικοτητα σωματική, λεκτική, εκφοβιστική (bulling), άμεση και έμμεση, καθώς και κατευθυνόμενη σε αθώους στόχους.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι τα αποτελέσματα της έρευνας υπογραμμίζουν τον κίνδυνο ο ναρκισσισμός να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για εξαιρετικά βίαιες δράσεις όπως οι μαζικοί πυροβολισμοί.

Ναρκισσισμός και παχυσαρκία

O επικεφαλής του École Polytechnique Fédérale de Lausanne ‐ EPFL Professor Bruno Lemaitre, σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Science Direct συνδέει τη μεγάλη εξάπλωση του ναρκισσισμού στις κοινωνίες με το κοινωνικοοικονομικό άγχος, την διαταραχή στον άξονα υποθάλαμος-υπόφυση-επινεφρίδια και την επιδημία της παχυσαρκίας.

Υπάρχει ομοφωνία, τονίζει ο Lemaitre, ανάμεσα στους εμπειρογνώμονες ότι η επιδημία της παχυσαρκίας είναι πολυπαραγοντική και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν θέμα προσωπικών επιλογών του κάθε πολίτη, αν τρώει περισσότερο από όσο πρέπει ή αν δεν κάνει αρκετή γυμναστική. Αυτή η θεωρία απέτυχε να εξηγήσει γιατί η παχυσαρκία επηρεάζει περισσότερο τους ανθρώπους των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων ή τις μειονότητες.

Η επιδημία του ναρκισσσισμού που παρατηρείται μέσα στις δυτικές κοινωνίες, σύμφωνα με τον Lemaitre, συνδέεται με την αυξημένη επικράτηση του ατομικισμού και τη μειωμένη αίσθηση της κοινότητας που οδηγεί σε κοινωνικές ιεραρχίες και κοινωνικό άγχος για τους καταπιεζόμενους στις κατώτερες κοινωνικές θέσεις. Ένας συχνός τρόπος αντιμετώπισης του υπερβολικού άγχους είναι η πολυφαγία, με τα λεγόμενα ‘comfort foods’ (καταπραϋντικά φαγητά) ιδιαίτερα τα φαγητά που προσφέρουν μεγάλη ικανοποίηση στη γεύση, συνήθως με μεγάλη θερμιδική αξία.

Το άγχος και πολυφαγία οδηγούν στην παχυσαρκία και στην ανάπτυξη ναρκισσιστικών συμπεριφορών ανάμεσα στα μέλη μειονοτήτων που έχουν υποστεί διακρίσεις, εξευτελισμούς και μειωμένη κοινωνική αποδοχή. Άτομα με χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση, που εκτέθηκαν επανειλημμένα σε ψυχολογικό και οικονομικό στρες, ανέπτυξαν διαταραχή στον άξονα υποθάλαμος-υπόφυση-επινεφρίδια, που εμπλέκεται στην παραγωγή κορτικοειδών, και αυξημένο σπλαχνικό λίπος (στη κοιλιά).

Όπως αναφέρει ο Lemaitre, μια σειρά πολύπλοκων αντιδράσεων μεταξύ κορτιζόλης και τεστοστερόνης επηρεάζουν την κοινωνική συμπεριφορά και την τάση για κοινωνική κυριαρχία. Επίσης τα επίπεδα τεστοστερόνης στο αίμα σχετίζονται με την ποσότητα του λίπους στο σώμα και σύμφωνα με έρευνες οι μισοί παχύσαρκοι παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης

Ο Lemaitre στηρίζει τη θεωρία του σε πολυάριθμες επιδημιολογικές μελέτες που δείχνουν συσχέτιση μεταξύ της περιφέρειας της μέσης και του ισχίου με την χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Επίσης μια σειρά πειραματικών παρατηρήσεων σε ζώα που εκτέθηκαν σε χρόνιο κοινωνικό στρες, έδειξαν ανώμαλες αλλαγές στην κατανομή του σωματικού λίπους τους. Η σύνδεση αυξημένων επιπέδων στης ορμόνης του στρες κορτιζόλης με συσσώρευση σπλαχνικού λίπους στηρίζεται επίσης από πολλές μελέτες.

Η παχυσαρκία ίσως να μην είναι η μόνη ασθένεια που συνδέεται με την επιδημία του ναρκισσισμού. Ένας μεγάλος όγκος έρευνας έχει αποδείξει τη σχέση του ψυχολογικού στρες με σωματικές διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα, στο γαστρεντερικό και στις λειτουργίες του εγκεφάλου. Οι επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη λήψης μέτρων για αντιμετώπιση της επιδημίας του ναρκισσισμού σαν πρωταρχικό μέτρο.

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΗ
Ναρκισσισμός είναι η παραφουσκωμένη αίσθηση που έχει κάποιος/α ότι είναι σπουδαίος/α. Σύμφωνα με τους ερευνητές του Ohio State University είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός των ανθρώπων σε ναρκισσιστές και μη. Σχεδόν όλοι έχουμε κάποιο βαθμό ναρκισσισμού, τονίζουν, αλλά μια μικρή μειοψηφία έχει αρκετά ψηλά επίπεδα για να χαρακτηρισθεί παθολογική.  Η συχνότητα εμφάνισης του ναρκισσισμού αυξάνεται στην ηλικία της εφηβείας και κορυφώνεται ανάμεσα στους νεαρούς ενήλικες. Με την πάροδο της ηλικίας μειώνεται η συχνότητα του. 

Εμφανίζεται συχνότερα ανάμεσα στους άνδρες παρά τις γυναίκες. Υπάρχουν δύο μορφές ναρκισσισμού, κατά τον Lemaitre: οι μεγαλοπρεπείς και οι ευάλωτοι. Τα κοινά τους χαρακτηριστικά είναι η διόγκωση του εαυτού τους και η ψηλή εξάρτηση από την εκτίμηση των άλλων - ανάγκη για θαυμασμό για τον μεγαλοπρεπή και ανάγκη για αποδοχή από τον ευάλωτο. Ο μεγαλοπρεπής, που είναι οι κλασσική φιγούρα του ναρκισσιστή στα μάτια του κόσμου, είναι υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του, εξωστρεφής, με υψηλή αυτοεκτίμηση, υπερεκτιμά τα δικά του επιτεύγματα ενώ υποτιμά την συμβολή των άλλων, είναι επιθετικός και δεν δέχεται κριτική. Αντίθετα ο ευάλωτος ναρκισσιστής είναι εξαιρετικά ευαίσθητος στη γνώμη των άλλων και πληγώνεται από αθώες παρατηρήσεις.