Τα κελυφωτά φιστίκια (pistachio), γνωστά σε μας και ως φιστίκια Αιγίνης ή χαλεπιανά, ήταν μέρος της διατροφής των ανθρώπων από την αρχαιότητα. Το όνομα pistachio προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη ‘πιστάκιον’ η//και από το περσικό pistake. Αρχαιολόγοι βρήκαν στοιχεία σε ανασκαφές ότι τα κελυφωτά φιστίκια ήταν μια κοινή τροφή για τους ανθρώπους έξι χιλιάδες χρόνια προ Χριστού, κυρίως στην Περσία και στο Αφγανιστάν. Οι Ασσύριοι και οι Έλληνες τα θεωρούσαν ως φάρμακα, αφροδισιακά και αντίδοτα.

Τα κελυφωτά φυστίκια, σε σύγκριση με άλλους ξηρούς καρπούς περιέχουν υψηλότερη ποσότητα πρωτεΐνών, με ιδιαίτερα μεγάλη περιεκτικότητα των βασικών αμινοξέων (Essential Aminoacids) και ψηλό ποσοστό αμινοξέων διακλαδισμένης αλυσίδας (Branch Chain Aminoacids).

Είναι επίσης πλουσιότερα από άλλους ξηρούς καρπούς σε φυτικές ίνες, μέταλλα (κάλιο, φωσφόρο, μαγνήσιο, ασβέστιο) και βιταμίνες (Α, Ε, Γ, Β, Κ, φολικό οξύ) . Περιέχουν επίσης λουτεΐνη, ζεαξανθίνη, ανθοκυανίνες και φλαιβονοειδή, και έχουν την ψηλότερη περιεκτικότητα σε φυτοστερόλες. Έρευνες έδειξαν σημαντική ποσότητα ρεσβερατρόλης στη φλούδα των κελυφωτών φυστικιών.

Καρδιαγγειακό σύστημα

Όπως φάνηκε από διάφορες έρευνες η συστηματική κατανάλωση κελυφωτών φιστικιών μπορεί να βελτιώσει τους δείκτες της αθηροσκλήρωσης και να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών επεισοδίων. Σύμφωνα με τα ευρήματα, σημαντική βελτίωση από την κατανάλωση τους φάνηκε στους δείκτες ολικής χοληστερόλης, ‘καλής’ χοληστερόλης (HDL-C) , και ‘κακής’ χοληστερόλης (LDL-C) καθώς και στις μεταξύ τους αναλογίες.

Υπέρταση

Μείωση στην συστολική και διαστολική πίεση καθώς και στη λειτουργία του ενδοθηλίου, από την κατανάλωση κελυφωτών φιστικιών, φάνηκε σε ανασκόπηση 20 ερευνών. Η φυσιολογική λειτουργία του ενδοθηλίου προστατεύει από καρδιαγγειακά επεισόδια

Διαβήτης

Δεδομένα από αρκετές επιδημιολογικές έρευνες έδειξαν ότι η συχνή κατανάλωση κελυφωτών φιστικιών σχετίζεται με μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Σύμφωνα με τις έρευνες, τα κελυφωτά φιστίκια έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη (15), λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας τους σε φυτικές ίνες. Όταν καταναλώνονται μονα τους έχουν ελάχιστη επίδραση στη μεταγευματική γλυκαιμία, αλλά όταν προστίθενται σε ένα γεύμα που περιέχει τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες με ψηλό γλυκαιμικό δείκτη (π.χ. ζυμαρικά, ρύζι, πατάτες, άσπρο ψωμί) μειώνουν τη μεταγευματική γλυκαιμία.

Προσθέστε τα κελυφωτά φιστίκια στις μακαρονάδες, στην πατατοσαλάτα, στις φρουτοσαλάτες, αλλά και στα διάφορα γλυκίσματα, τάρτες και κρέμες. Θα μειώσουν την επίδραση των τροφών με ψηλό γλυκαιμικό δείκτη, όπως οι πατάτες, τα άσπρα ζυμαρικά και τα πολύ γλυκά φρούτα και θα σας προστατεύουν από υπεργλυκαιμία και, μακροχρόνια, από κίνδυνο διαβήτη 2.